Als u het antwoord dat u zoekt niet kunt vinden, neem dan contact met ons op.
Gewone tenrek
De Gewone tenrek werd voor het eerst in 1778 door Schreber beschreven en is uniek onder zijn verwanten. Het is namelijk de grootste tenreksoort en kan buitengewoon grote nesten ter wereld brengen, soms wel 32 jongen tegelijk.
Taxonomie
| Koninkrijk: | Dierenrijk |
| Stam: | Chordadieren |
| Klasse: | Zoogdieren |
| Orde: | Afrosoricida |
| Onderorde: | Tenrecomorpha |
| Familie: | Tenrecidae |
| Onderfamilie: | Tenrecinae |
| Geslacht: | Tenrec |
| Soort: | Tenrec ecaudatus |
Natuurlijk verspreidingsgebied en habitat
De Gewone tenrek is endemisch op Madagaskar en heeft zich door menselijke introductie ook gevestigd op de Comoren, Réunion, Mauritius en de Seychellen. Hij leeft in een breed scala aan omgevingen, van vochtige laaglanden en bergbossen tot droge struikgewas, savanne, landbouwgronden, tuinen en stedelijke gebieden. Dit aanpassingsvermogen maakt hem tot een van de meest wijdverspreide en veelzijdige tenreksoorten.
Fysieke eigenschappen
Dit is de grootste tenrek, met een lengte tot 26-39 cm en een gewicht tussen de 1,5 en 2,5 kg. Hij heeft een grove vacht met lange, scherpe stekels, een korte staart (ongeveer 1-1,5 cm) en een puntige snuit met lange snorharen. Bij gevaar richt hij zijn stekels op, laat een luide kreet horen, springt, bokt en kan bijten. De jongen vertonen aanvankelijk opvallende zwart-witte strepen.
Gedrag en levensstijl
De Gewone tenrek is voornamelijk nachtelijk en solitair, behalve tijdens de paartijd. Overdag brengt hij rustend door in nesten gemaakt van vegetatie, die vaak verborgen zijn onder boomstammen, rotsen of in dicht struikgewas. Deze tenrek is opmerkelijk flexibel en kan zowel in wilde als door de mens veranderde landschappen gedijen. Tijdens het droge seizoen kan hij een lange winterslaap houden, soms wel negen maanden, waarbij hij zich terugtrekt in een hol om energie te sparen. Hij foerageert voornamelijk door met zijn zeer gevoelige snuit door de grond en bladafval te wroeten. Hoewel hij voornamelijk op het land leeft, is hij een bekwame graver en kan hij ook zwemmen. In koudere maanden neemt zijn activiteit aanzienlijk af en in hooglandgebieden staat hij erom bekend zware seizoensomstandigheden te overleven door middel van diepe slaap.
Communicatie
Deze soort gebruikt een verrassend breed scala aan communicatiemethoden voor een solitair zoogdier. Ze produceren hoge piepjes, grommen en sissende geluiden wanneer ze gestoord of gealarmeerd worden. Jonge tenrecs zijn in staat tot stridulatie, waarbij ze ultrasone geluiden produceren door hun borstelharen tegen elkaar te wrijven. Deze geluiden kunnen dienen als alarmkreten of als manier om contact te houden met hun broers en zussen. Volwassen dieren zijn sterk afhankelijk van chemische communicatie: ze slepen hun cloaca over de grond om hun aanwezigheid en territorium te markeren. Tastsignalen zijn ook belangrijk, vooral tijdens de paring of tijdens een verdedigende ontmoeting. Hoewel hun zicht beperkt is, helpen hun scherpe reuk- en tastzin hen bij het sturen van hun sociale interacties.
Dieet in het wild
De Gewone tenrek is een alleseter en voedt zich met ongewervelde dieren in de grond (met name larven van kevers, mieren en termieten), kleine gewervelde dieren (zoals kikkers, reptielen en kleine zoogdieren), fruit, bladeren, aas en zelfs vogeleieren. Ze zoeken naar voedsel door met hun lange snuit in de grond en boomstammen te graven en hun gevoelige snorharen te gebruiken om prooien te lokaliseren.
Voortplanting en levenscyclus
Ze zijn buitengewoon vruchtbaar: na een draagtijd van 50 tot 64 dagen kunnen vrouwtjes nesten van 12 tot 20 jongen ter wereld brengen, soms zelfs tot 32. Pasgeboren jongen zijn gestreept en groeien snel: hun ogen gaan na ongeveer een week open, ze zijn na twee maanden zelfstandig en vrouwtjes kunnen al in hetzelfde seizoen beginnen met paren als waarin ze geboren zijn.
Bedreigingen en beschermingsstatus
De IUCN categoriseert de Gewone tenrek als minst zorgwekkend vanwege zijn brede verspreiding en ecologische aanpassingsvermogen. Hoewel de populaties over het algemeen stabiel zijn, kunnen aanhoudende ontbossing, landconversie en jacht in sommige gebieden een lokale bedreiging vormen. De tenrek gedijt in veel beschermde landschappen op Madagaskar.
Deze soort in gevangenschap
Ze worden af en toe als huisdier gehouden in Madagaskar en zelden geïmporteerd naar Europa. Ze zijn moeilijk te verzorgen in gevangenschap vanwege hun hoge stofwisseling en gespecialiseerde omnivoor dieet, waarbij ze zich regelmatig voeden met gevarieerde levende prooien en vegetatie. Gevangen exemplaren worden zelden langdurig in leven gehouden en gestandaardiseerde protocollen voor de verzorging zijn vrijwel onbestaande.
