Als u het antwoord dat u zoekt niet kunt vinden, neem dan contact met ons op.
Dobsons spitsmuistenrek
De Dobsons spitsmuistenrek werd voor het eerst in 1884 beschreven door Oldfield Thomas en onderscheidt zich van zijn verwanten doordat het een van de weinige robuuste, groot gebouwde tenreks is met een uitgesproken seizoensgebonden vetopslag in de staart, een aanpassing die zeldzaam is onder spitsmuistenreks.
Taxonomie
| Koninkrijk: | Dierenrijk |
| Stam: | Chordadieren |
| Klasse: | Zoogdieren |
| Orde: | Afrosoricida |
| Onderorde: | Tenrecomorpha |
| Familie: | Tenrecidae |
| Geslacht: | Nesogale |
| Soort: | Nesogale dobsoni |
Natuurlijk verspreidingsgebied en habitat
De Dobsons spitsmuistenrek leeft in de vochtige laagland- en bergbossen van Oost- en Centraal-Madagaskar, variërend van zeeniveau tot ongeveer 2500 meter hoogte. Hij leeft zowel in primair regenwoud als in secundaire of randhabitats, waaronder zwaar gedegradeerde voormalige bossen en plantages. De soort komt relatief veel voor in verschillende beschermde gebieden, maar tolereert ook matige verstoring in oever- en landbouwgebieden.
Fysieke eigenschappen
Dit is een van de grotere spitsmuistenreks, met een kop-romplengte tussen 87 en 126 mm en een staart van vergelijkbare lengte (89-143 mm). Volwassen dieren wegen ongeveer 25 tot 48 gram. De rugvacht varieert van grijsbruin tot bruin met een buff-kleurige waas, vaak met roodachtige tinten, terwijl de onderbuik grijs is met licht buff-kleurige tinten. Opvallend is dat individuen seizoensgebonden vet opbouwen in de staartbasis, en de oren zijn lang en steken voorbij de vacht. De ledematen zijn stevig met buff-kleurige poten.
Gedrag en levensstijl
De Dobsons spitsmuistenrek is een nacht- en landdier, dat zich heimelijk door bladafval en langs rivieren beweegt. Zijn actieradius strekt zich vaak uit over meer dan 1 km per nacht, waarbij individuen territoriaal en solitair gedrag vertonen. De soort is waargenomen met ratelende voet- en staartbewegingen om prooien te vangen en kan eenvoudige echolocatie gebruiken om zich door dicht struikgewas te bewegen. Gevechten en agressieve interacties, vooral tussen mannetjes, zijn gedocumenteerd.
Communicatie
Specifieke studies naar communicatie zijn schaars, maar geurmarkering, tactiele signalen tijdens de moederzorg en territoriaal gedrag zijn waarschijnlijk. Af en toe zijn hoge piep- of trilsignalen waargenomen bij individuen in gevangenschap tijdens de paring of agressieve ontmoetingen. Echosignalen kunnen ook helpen bij de navigatie.
Dieet in het wild
Deze soort is een opportunistische insecteneter die ook kleine gewervelde dieren eet. Hij voedt zich met diverse prooien, waaronder rechtvleugeligen, kevers, regenwormen, amfibieën en af en toe andere tenreks die in valkuilen gevangen worden, vooral tijdens het regenseizoen wanneer er veel prooien zijn.
Voortplanting en levenscyclus
Voortplantingsgegevens zijn grotendeels afkomstig uit studies in gevangenschap: de draagtijd bedraagt ongeveer 62 dagen en de worpen variëren van één tot vijf jongen. De geboortes vinden meestal plaats tussen februari en mei, en de jongen worden naakt, blind en doof geboren. De ogen gaan open na ongeveer 22-27 dagen; na ongeveer drie maanden zijn ze volgroeid. Het voortplantingsgedrag in het wild en de timing van de seizoenen worden grotendeels afgeleid uit observaties in gevangenschap.
Bedreigingen en beschermingsstatus
De Dobsons spitsmuistenrek, die door de IUCN als minst zorgwekkend wordt beoordeeld, blijft relatief algemeen en wijdverspreid in Oost-Madagaskar en is tolerant voor matige verstoring van het leefgebied. Aanhoudende bedreigingen zijn echter onder meer habitatfragmentatie, uitbreiding van de landbouw, houtkap en het risico op bosbranden. De populatieaantallen nemen naar verwachting af, maar gedetailleerde trendgegevens ontbreken.
Deze soort in gevangenschap
De Dobsons spitsmuistenrek is in gevangenschap bestudeerd, inclusief reproductief gedrag en fysiologie. Er bestaan echter geen populaties die langdurig in gevangenschap leven. De protocollen voor het houden van vogels en het fokken in gevangenschap blijven beperkt tot enkele historische observaties, wat wijst op een gebrek aan gestandaardiseerde richtlijnen voor de verzorging.
