Als u het antwoord dat u zoekt niet kunt vinden, neem dan contact met ons op.
Mindanao haaregel
De Mindanao haaregel werd voor het eerst beschreven in 1905 en is een middelgroot boszoogdier dat endemisch is voor Mindanao. Het dier onderscheidt zich door zijn dichte, zachte vacht, lange snorharen en scherpe geur die hij gebruikt ter verdediging.
Taxonomie
| Koninkrijk: | Dierenrijk |
| Stam: | Chordadieren |
| Klasse: | Zoogdieren |
| Orde: | Eulipotyphla |
| Familie: | Erinaceidae |
| Geslacht: | Podogymnura |
| Soort: | Podogymnura truei |
Geen ‘echte’ egel
Hoewel hij tot de egelfamilie behoort, behoort de Mindanao haaregel tot de onderfamilie haaregels, ook wel harige egels genoemd, niet de stekelige, opgekrulde egels. Net als zijn verwanten is hij nachtelijk, insectenetend en heeft hij een sterk reukvermogen. Toch heeft hij geen stekels, kan hij zich niet oprollen tot een verdedigende bal en lijkt hij in plaats daarvan op een spitsmuis, met een slank lichaam, lange snuit en zachte vacht, wat zijn unieke evolutionaire pad benadrukt.
Natuurlijk verspreidingsgebied en habitat
Deze soort is endemisch in de bergachtige gebieden van Mindanao op de Filipijnen, met name in de provincies Bukidnon, Davao del Norte en Davao del Sur. Hij leeft in vochtige berg- en mossige bossen, doorgaans tussen 1300 en 2900 meter hoogte, en is bijzonder talrijk in de nevelwoudzones rond Mount Apo, Mount Kitanglad en Mount Kalatungan. Hij zoekt beschutting tussen verwarde boomwortels, met mos bedekte boomstammen, varens langs rivieren en dichte ondergroei, vaak in de buurt van stilstaand water of vochtige grond.
Fysieke eigenschappen
Een middelgrote haaregel, dit dier is ongeveer 13 tot 15 cm lang, met een goed behaarde staart van ongeveer 4 tot 7 cm lang, ongeveer een derde van zijn lichaamslengte. Het gewicht varieert tussen de 40 en 80 gram. De rugvacht is lang, zacht en grijs, afgewisseld met roodbruine haren; de buik is grijs met bruine en witte tinten. Hij heeft een lange, gevoelige snuit, grote, halfnaakte oren, robuuste snorharen en een sterke staart. Een anaalklier geeft een sterke knoflook- of ui-achtige geur af wanneer hij zich bedreigd voelt.
Gedrag en levensstijl
Deze haaregel is strikt terrestrisch en nachtelijk of schemeractief. Overdag houdt hij zich verborgen in holen of dichte bosbedekking en komt ’s nachts tevoorschijn om te foerageren. Hij beweegt zich actief door struikgewas en gevallen puin en maakt smalle looppaden onder mos en varens. Hij is solitair en territoriaal, en gebruikt bij bedreiging eerder geur en sluipgedrag dan confrontatie.
Communicatie
Hoewel gedetailleerde studies ontbreken, is communicatie waarschijnlijk gebaseerd op reuksignalen, waarbij geurmarkering plaatsvindt met behulp van de scherpe anale afscheiding en mogelijk ook tactiele signalen tijdens korte interacties. Visuele communicatie speelt een ondergeschikte rol vanwege het beperkte zicht in de dichte habitat.
Dieet in het wild
De Mindanao haaregel voedt zich voornamelijk met ongewervelden, zoals kevers, wormen en geleedpotigen, en eet af en toe aas, schimmels of fruit. Zijn scherpe snuit en snorharen helpen bij het opsporen van prooien in de bladafval.
Voortplanting en levenscyclus
Er kan meerdere keren per jaar gebroed worden. Drachtige vrouwtjes zijn waargenomen in maart, april en juni, wat wijst op een polygyn systeem. De worpen zijn klein (één tot twee jongen), waarbij sommige vrouwtjes zelfs vergrote melkklieren hebben als ze niet drachtig zijn.
Bedreigingen en beschermingsstatus
Deze soort is door de IUCN geclassificeerd als ‘Minste Zorg’ en profiteert van stabiele habitats op grote hoogte met weinig commerciële houtkap. Het verlies van laaglandbos door slash-and-burn landbouw en houtkap zou echter zijn verspreidingsgebied kunnen aantasten als de degradatie toeneemt.
Deze soort in gevangenschap
Er zijn geen gegevens bekend over gevangenschap van de Mindanao haaregel. Zijn schuwe karakter, gespecialiseerde boshabitat en geurverdediging maken hem een slechte kandidaat voor gevangenschap. Bescherming in het wild blijft de enige haalbare strategie.
