Als u het antwoord dat u zoekt niet kunt vinden, neem dan contact met ons op.
Zwemvlies-voetige tenrek
De Zwemvlies-voetige tenrek werd voor het eerst in 1896 door Forsyth Major beschreven en is uniek onder zijn verwanten. Het is de enige semi-aquatische tenrec, met zwemvliezen en een waterafstotende vacht, waardoor hij in stromende beken kan jagen.
Taxonomie
| Koninkrijk: | Dierenrijk |
| Stam: | Chordadieren |
| Klasse: | Zoogdieren |
| Orde: | Afrosoricida |
| Onderorde: | Tenrecomorpha |
| Familie: | Tenrecidae |
| Geslacht: | Microgale |
| Soort: | Microgale mergulus |
Natuurlijk verspreidingsgebied en habitat
Deze soort komt alleen voor in Oost-Madagaskar, met name rond snelstromende bergbeken zoals die in de nationale parken Ranomafana en Andringitra. Hij is strikt gebonden aan oeverhabitats en zoetwaterbeken, waar hij zijn leven voornamelijk in het water of aan de oevers van de rivieren doorbrengt. Hoewel hij afhankelijk is van regenwoud, kan hij nabijgelegen open of gedeeltelijk verstoorde gebieden verdragen, zolang de oeverzones intact blijven.
Fysieke eigenschappen
De Zwemvlies-voetige tenrek is het grootste lid van de groep spitsmuizen en tenreks, met een totale lengte van 25 tot 39 cm en een gewicht tussen de 40 en 60 gram. Hij heeft een slank, spoelvormig lichaam dat geschikt is om te zwemmen, een dichte, waterbestendige vacht, een gekielde staart voor voortstuwing en zwemvliezen aan de achterpoten, omzoomd met stijve haren. Zijn neusvibrissae en snuit zijn gevoelig voor het detecteren van prooien onder water, en hij is contrasterend gekleurd, donker van boven en licht van onderen, om zich te camoufleren in wateromgevingen.
Gedrag en levensstijl
Deze tenrek is een strikt nachtelijk en solitair dier. Hij brengt de dag door in holen langs de beek en komt ’s nachts tevoorschijn om langs waterkanalen te foerageren. Radiotracking laat zien dat individuen in één nacht stroomgebieden tot wel 1,5 km lang patrouilleren. Tijdens het zwemmen duikt hij telkens 10 tot 15 seconden en jaagt onder water op prooien met behulp van zijn snorharen om beweging te detecteren.
Communicatie
Er zijn geen directe studies naar zijn communicatie. Net als andere tenrek-verwanten vertrouwt hij echter waarschijnlijk op geurmarkering en tastsignalen tijdens sociale interacties, met name moederzorg of territoriummarkering. Vocalisaties zijn bij deze soort niet gedocumenteerd, maar zachte gilletjes kunnen van dichtbij voorkomen.
Dieet in het wild
Het dieet bestaat voornamelijk uit waterinsecten en larven (vooral eendagsvliegen, libellen en schietmotten), samen met kleine kreeftachtigen zoals rivierkreeften en af en toe kleine vissen of kikkervisjes. Observaties in gevangenschap laten zien dat individuen duiken, onder water prooien grijpen, vervolgens boven water komen en op hun rug rollen om de prooi met hun achterpoten in stukken te hakken.
Voortplanting en levenscyclus
Er is vrijwel niets bekend over de voortplantingsbiologie van deze soort. Er zijn geen gepubliceerde gegevens over de dracht, het broedseizoen, de grootte van de worpen of ontwikkelingsmijlpalen. De meeste informatie over de levenscyclus is nog volledig ongedocumenteerd.
Bedreigingen en beschermingsstatus
De Zwemvlies-voetige tenrek staat momenteel op de IUCN-lijst als kwetsbaar, voornamelijk vanwege zijn zeer beperkte leefgebied (minder dan ~2.000 km² geschikt rivierhabitat), het aanhoudende verlies van oeverbos, degradatie van rivieren en sedimentatie. Hoewel de soort in sommige verstoorde gebieden nog steeds voorkomt, is hij kwetsbaar voor waterverontreiniging en veranderingen in de rivieren. Hij komt voor in beschermde gebieden zoals Ranomafana en Andringitra, maar voortdurende monitoring is essentieel.
Deze soort in gevangenschap
Er zijn geen gegevens over het houden of fokken van deze soort in gevangenschap. Geen enkele dierentuin of privécollectie meldt dat hij in bezit is, en er bestaan geen protocollen voor het houden van deze soort. Of de soort in gevangenschap kan overleven, is nog volledig onbekend.