Als u het antwoord dat u zoekt niet kunt vinden, neem dan contact met ons op.
Langoor haaregel
De Langoor haaregel, oorspronkelijk beschreven in 1940 door Heller, werd lange tijd geclassificeerd onder het geslacht Hylomys, maar is onlangs heringedeeld in een eigen, uniek geslacht: Oyohylomys. Het is de enige bekende soort in dit geslacht, gemakkelijk te herkennen aan zijn ongewoon grote oren.
Taxonomie
| Koninkrijk: | Dierenrijk |
| Stam: | Chordadieren |
| Klasse: | Zoogdieren |
| Orde: | Eulipotyphla |
| Familie: | Erinaceidae |
| Geslacht: | Otohylomys |
| Soort: | Otohylomys megalotis |
Geen ‘echte’ egel
De Langoor haaregel behoort tot de egels, maar behoort tot de haaregels, niet tot de echte stekelige egels. Net als zijn stekelige verwanten is hij nachtelijk, insectenetend en heeft hij een sterk reukvermogen. In tegenstelling tot echte egels heeft hij echter een zachte vacht in plaats van stekels, kan hij zich niet oprollen en is hij meer gebouwd als een spitsmuis, met een grijsbruine vacht, een slank lichaam en een zeer korte staart.
Natuurlijk verspreidingsgebied en habitat
Langoor haaregels komen alleen voor in Vietnam, waar ze leven in vochtige bergbossen tussen 1000 en 1800 meter hoogte. Hun verspreidingsgebied is klein en beperkt tot dichte bossen met overvloedige bodembedekking. Vanwege recente herclassificatie en onvolledige onderzoeken blijft hun volledige verspreidingsgebied onzeker.
Fysieke eigenschappen
Deze haaregel is klein en licht gebouwd, ongeveer 10-14 cm lang, met een kleine staart. Zijn meest opvallende kenmerk zijn zijn zeer grote oren (groter dan die van welke andere haaregel dan ook) die het gehoor bevorderen en mogelijk helpen bij het reguleren van de temperatuur. Zijn vacht is grof en grijsbruin, hij heeft een scherpe snuit, korte ledematen en weegt ongeveer 20-60 gram.
Gedrag en levensstijl
Langoor haaregels zijn nachtdieren, solitair, en blijven overdag verborgen onder boomstammen of in bladafval. Ze bewegen zich snel door dichte vegetatie en vertrouwen op onopvallendheid voor bescherming. Hun grote oren verbeteren de detectie van roofdieren en prooien in donkere, rommelige ondergroei.
Communicatie
Er is weinig bekend over hun communicatie, maar ze gebruiken waarschijnlijk chemische signalen; geurmarkering en zachte vocalisaties zoals grommen. Hun grote oren kunnen vocale of bewegingssignalen van andere vogels opvangen, maar veldgegevens zijn beperkt.
Dieet in het wild
Het zijn generalistische insecteneters die zich voeden met insecten, wormen, larven en kleine ongewervelden, en mogelijk ook kleine hoeveelheden schimmels of plantenresten. Hun scherpe tanden en puntige snuit zijn zeer geschikt om in bladafval te zoeken naar prooien.
Voortplanting en levenscyclus
Er zijn geen reproductiestudies beschikbaar. Ze baren waarschijnlijk 2-4 altriciële (blinde, hulpeloze) jongen in verborgen nesten, waarbij de voortplanting waarschijnlijk wordt bepaald door seizoensgebonden omgevingsfactoren.
Bedreigingen en beschermingsstatus
De Langoor haaregel is geclassificeerd als onvoldoende gedocumenteerd vanwege beperkte gegevens en wordt mogelijk bedreigd door habitatverlies en ontbossing in de hooglanden van Vietnam. Hun zeldzaamheid en beperkte verspreidingsgebied vergroten hun kwetsbaarheid.
Deze soort in gevangenschap
Er zijn geen gegevens over Langoor haaregel die ooit in gevangenschap zijn gehouden. Hun ongrijpbare aard en specifieke habitatbehoeften maken ze ongeschikt voor gevangenschap; beschermingsinspanningen moeten zich richten op de bescherming van hun natuurlijke boshabitat.
